Yeniçağ Gazetesi: Millete bu kuyrukları layık görenler utansın

Yeniçağ Gazetesi’nin bugünkü manşeti…

Gazetemizi okumak için tıklayınız…

‘MİLLETİ BU HALE DÜŞÜRENLER UTANSIN’

İstanbul’daki emekliler, öğrenciler dondurucu soğuğa karşın açlıktan ölmemek için kentin 17 yerindeki Kent Lokantaları önünde kuyruğa girip 4 kap yemeği 40 liraya yemek için sıra bekliyor. Bir emekli ise “Protein alamıyoruz. Haftada bir proteini buradan gelip alıyoruz. Bu milleti bu hale düşü renler utansın. 25 yıldır bu ülkede olağan tertip yok” diyerek yaşadığı duruma isyan etti.

İstanbullar son günlerde poyrazın tesiriyle dondurucu soğuğu iliklerinde hissediyor. İBB’nin hizmete sunduğu Kent lokantaları, soğuk hava ve kar yağışına karşın dar gelirli yurttaşların uğrak noktası oldu. Üsküdar’daki Kent Lokantası kuyruğunda konuşan bir emekli, Maltepe’den geldiğini belirterek, “Çok şükür, tavuklar nasıl kümeste geçiniyorsa biz de motamot o denli geçiniyoruz. 5 bin lira kira veriyorum. Doğalgaz yakmıyorum. Elektrikli ısıtıcıyla ısınıyorum. Valla 6 bin lirayla geçiniyorum. Buna geçinmek deniyorsa geçiniyorum. Şükürler olsun. Kent Lokantası da olmasa açlıktan ölürüm.” dedi. Öteki bir emekli ise “Protein alamıyoruz. Haftada bir pro teini buradan gelip alıyoruz. Bu milleti bu hale düşürenler utansın!” diyerek yaşadığı duruma isyan etti.

İstanbul’da kar yağış aralıklarla kendini gösterirken, hava sıcaklığı vakit zaman sıfırın altına düşüyor ve poyrazla birlikte hissedilen sıcaklık -5-6 dereceleri buluyor. İBB’nin toplumsal dayanışma projelerinden olan ve kent genelinde sayıları 17’yi bulan Kent Lokantaları da Sibirya soğuğuna karşın emekli ve dar gelirli vatandaşların uğrak yerlerinden biri oldu. Üsküdar’daki kent lokantasının önünde yeniden uzun kuyruklar vardı. Olumsuz hava kurallarına karşın kimi yurttaş Kartal’dan kimi de Maltepe’den gelerek yemek kuyruğuna girdi. Yurttaşlar görüşlerini ise şöyle özetledi:

“Emekliyim. Çok şükür, tavuklar nasıl kümeste geçiniyorsa biz de motamot o denli geçiniyoruz. Nereden geçineyim? 30 ay askerlik yaptım geçiniyorum işte. Çok şükür artık 2 bin lira daha verdiler 16 bin lira oldu. Kirada oturuyorum. 50 yıldır orada oturuyorum. Benden 5 kuruş kira fazla almıyorlar. 5 bin lira kira veriyorum. Doğalgaz yakamıyorum. Elektrikli ısıtıcıyla ısınıyorum. Valla 6 bin lirayla geçiniyorum. Buna geçinmek deniyorsa geçiniyorum. Şükürler olsun. Kent Lokantası da olmasa açlıktan ölürüm. Burada bir çorba içmek için ta Maltepe’den buraya geliyorum. Âlâ ki otobüs var da geliyorum yoksa gelemeyeceğim.”

Bir öbür emekli ise; “Protein alamıyoruz. Haftada bir proteini buradan gelip alıyoruz. Bu milleti bu hale düşürenler utansın! Beşerler protein alamıyorsa, yemek bulamıyorsa ne yapacak? Kuyruğu bekleyecek, beklemek zorunda. İzlesinler de utansınlar. 25 yıldır bu ülkede olağan sistem yok. Emekliyim geçinemiyorum. 25 bin lira konut kirası, ben 20 bin lira para alamıyorum. Nasıl geçineceğim ben? Emekli oldum, çiftçilik yapıyorum kendi memleketimde. Kışın çocuklarının yanına geliyorum buraya. Biz onlara yetki verdik. Bizi gerçek düzgün yönetsinler. Biz çok mu meraklıyız kuyruklara girip burada yemek sırası beklemeye? Kendilerine yakıştırıyorsa bize de yakıştırsınlar onlar. Kent lokantasının eleştirisi mi olur? Pek hoş bir hizmet. Onlar da yapsaydı onları da takdir ederdik. Yapamadılar, bari diğerleri yapıyor takdir ediyoruz. Birisinin yaptığını sen beğenmiyorsan, güzelini yapacaksın” dedi.

“Emekliyim, 12-15 bin lirayla geçinebilse gelip de burada soğukta dikilir miyiz? Kent Lokan-tası’nı yapanlara da teşekkür ediyorum. Konuta giderken bir kilo elma alıyorum 50 lira tutuyor. Burada 4 çeşit yemek 40 lira. 40 lira para mı? Memleketimizde bu işin gelişmesi lazım. Fakir fukara burada bir öğün yemek için gelip de bu soğuğu kolay kolay çekmez.”

“Devlet bu türlü olmalı. Ben bir otobüs, bir metrobüse biniyorum gelip bir ekmek yemek için. Çoluk çocuğumuz var emekli maaşımı görüyorsun. Emekli maaşı vermiyor adam. Ben gidip ne yapayım, ne edeyim? Benim ordum yok sülalem yok. Kimim kimsem yok. İşte karnım burada gelip doyurup gidiyorum. Kartal’dan geldim. Ne için geliyorum. Burada yemek yiyip karnımı doyurmak için. Bu kolay bir şey değil. Bazen oluyor bir saat bekliyoruz. Kuyruk caminin yanına kadar gidiyor. Ne için? O yemeği yemesi için. Demek yok ki yemek için sıraya giriyor.”