Lobi faaliyetleri…

Gizli yapı…

Lige ayar veren hakemler…

Neler, neler…

Böyle uzayıp giden şikayetler.

Futbol dışında ne ararsan mevcut.

Ortak görüş şu: Bu işlerin başında Galatasaray var.

Her yıl tıpkı senaryo…

Hangi grup şampiyon olursa olsun akla hayale gelmeyen tezler, suçlamalar…

Şimdi son yaşanan örneği paylaşıp yorum yapmayacağım:

Sabri Sarıoğlu…

Futbolculuğu malum…

Anında U19 diye isimlendirilen Genç Ulusal Grubun başına getirildi…

Yok canın o denli torpil falansız!

Hak ederek…

Adamsız, lobisiz!..

İşte Sabri hocanın başında olduğu Ulusal Takım’ın, Hırvatistan ve Letonya maçlarının aday takımı açıklandı.

Çalışmalar başladı.

Bakın ne oldu?

Dünyaca ünlü hocamız, grupta fazla sağ ayaklı oyuncu olduğunu, kadroyu açıkladıktan sonra fark edebildi.

Şaka değil.

Tamamen gerçek…

Böylece bir futbolcunun gruptan gönderilmesi gerekiyordu.

Teknik takım kelamda toplantı yaptı.

Son kararı elbette ünlü hocamız verdi.

Yusuf Bozkurt takım dışı kaldı.

Efe Akman takımda tutuldu.

Şimdi ne var bunda demeyin.

Bekleyin!..

Yusuf Bozkurt…

Bodrumspor’da geçen dönem gol hükümdarı oldu. Önüne gelene attı. Tacı kaptı.

Bir Anadolu ekibinde bunu yapmak, o denli kolay iş değil.

Artı yetenek ister.

Efe Akman…

Eski futbolcu Ayhan Akman’ın oğlu. Ayhan, Galatasaray kulübünde vazifeli. Oğlu daima kulübede. Daima A kadroda.

Düz, kısıtlı yetenekli. Lakin gerisi sağlam.

Hafızalarınızı biraz zorlayın.

Konuyu yazmıştım.

Veliler Lider Dursun Özbek’e mektup yazmışlar, bu haksızlık karşısında şikayetlerini lisana getirmişlerdi.

Sonuç alamadılar.

Vallahi pes!

Bu kadar da mı olur?

Liyakat, hak, hukuk nerede?

Gol hükümdarını takım dışı bırakıp ne oynadığı aşikâr olmayan ön liberoyu baba hatırına kadroda tutuyorsun.

Sevgili dostlar, hoş kalpli beşerler.

Öyle Ulusal Grup deyip geçmeyin.

Milli ekibe davet edilen oyuncu isterse çöp olsun.

Fark etmez.

Anında kıymeti artar. Transfer borsasına sokulur.

Yeter ki ulusal olsun kâfi.

Şimdi yazının girişine dönelim.

Lobi, hobi, yapı, kapı…

Ne ararsan mevcut.

En alttan, üste kadar…

Yeter ki gerinde baban, dayın, adamın, tanıdığın olsun…

Hak edenin hakkını, elinden söküp alırsın.

Hiç boşuna hayıflanmayalım.

Almanya’da 1.5 milyon Türk yaşıyor. Ne yetenekler çıkıyor.

Kıtanın en büyük kulüplerinde forma giydiler, giyiyorlar…

Yıldıray, Mesut, Nuri, İlkay, Hakan ve niceleri…

Biz 80 milyonun üstündeyiz, patinaj çekiyoruz.

İşte işin sırrı burada…

Ah şu deve ah!..

Hani sormuşlar ya; ‘boynun neden eğri’ diye…

Ne hoş yanıt vermiş:

‘Nerem hakikat ki’ diyerek.

Her ne olursa olsun doğruluk kazanacak.

Gün doğmadan neler doğar.

Güneş karanlığın üstünü örtecek.

Umutluyum.

Çünkü umudun olduğu yerde, mucizeler çiçek açar.

Kışınız bahar olsun…

Çiçekleriniz hiç solmasın